Człowiek musi wybierać i nie wolno mu się godzić na swój los.

 Ich życie to po prostu jakiś błąd statystyczny, pomyłka mamusi.

 Inni widzą tylko fasadę i nie są w
stanie odgadnąć, co się za nią kryje.

 Tak właśnie wygląda życie. Myślisz, że coś wiesz, że coś kontrolujesz, a na końcu i tak czeka cię bezgraniczne zdumienie.

 Proszę jedynie naszych braci, aby raczyli zabrać stopy z naszych karków.

 Możesz otworzyć jej drzwi, ale nie zmusisz jej, by przez nie przeszła.

 Czasami musisz zaakceptować fakt, że niektórzy ludzie mogą być tylko w twoim sercu a nie w życiu.

 Życie, mój synu, to jakby pierwsza rozgrywana przez ciebie partia szachów. Kiedy zaczynasz rozumieć, o co w tej grze chodzi, okazuje się, że już przegrałeś.

 Życie wtedy ma wartość historyczną, kiedy jest pełna przygód.

 Jak tu żyć z czułym sercem na takim świecie?