Pamięć to ściema.

 Może i faktycznie coś się kończy, by coś innego się mogło zacząć. Tylko, że niektóre zakończenia odbijają się na nas zbyt mocno i nie mamy ochoty iść dalej i otwierać nowego rozdziału.

 Wstałam, otrzepałam dłonie z ziemi, weszłam do domu i ciebie tam nie było.

 Miałaś taki wpływ na to, co się działo, jak liść, który spada z drzewa.

 Miał być jak wieczność, przeminął nim nadeszło lato.

 Kiedy sam staniesz się tym, co budzi strach, nie będziesz już musiał się bać.

 Człowiek opętany ideą latania, staje się jej niewolnikiem.

 Skracać książki to przedłużać czytelnikom życie.

 Ostrożnie wybieraj osoby przed którymi się otwierasz. Tylko nieliczni chcą ci pomóc, reszta jest po prostu ciekawa..

 Nie ten kto z tobą tańczy, nie ten, który się śmieje. A ten kto z tobą płacze, jest twoim przyjacielem.

 [...] pewnie właśnie po to wymyślono zakamarki, by robiono w nich głupstwa.