Są rzeczy, o których powinno się jak najszybciej zapomnieć.

 Człowiek podleje na starość.

 Życie nasze byłoby piękne,gdybyśmy dostrzegli to, co niweczy nasze dobro.Najbardziej zaś dobro niweczy przesąd,że może je nam dać przemoc.

 Życie to nie teatr, w którym grasz rolę, ale wyprawa górską, na której zgubisz się bez mapy serca i kompasu sumienia.

 Co może być gorszego od przeżycia horroru? Patrzeć, jak mu się zaprzecza.

 Puste pokoje. Dwa słowa, ile treści.

  Łatwo jest potępić, zniszczyć i zdeptać człowieka. Trudniej jest poświęcić mu swój czas, podać dłoń i pomóc zrozumieć istotę jego błędów.

 Znaleźliśmy się w miejscu, gdzie czas zamarł, a wspomnienia nie miały dostępu.

 Nie liczy się to, co mamy, lecz to, kim jesteśmy; nie liczy się to, co posiadamy, lecz to, co nami porywa

 Nie należy ani okrętu przytwierdzać do jednej kotwicy, ani życia opierać na jednej nadziei.

 Kwintesencją całej tej wiedzy jest
i pozostanie fakt, że wszyscy ludzie kłamią
i każdy, kto twierdzi, że nigdy nie skłamał,
to właśnie ta osoba, która stanowi dla
nas największe niebezpieczeństwo.
Wszyscy ludzie cierpią na chorobę, jaką jest kłamstwo. Nie wolno o tym zapominać. Musimy tylko, jak już dwukrotnie podkreślaliśmy, rozróżnić przy ocenie tych, którzy przez kłamstwo chcą nas oszczędzić, od tych,
którzy planowo i we własnym
interesie działają na naszą szkodę.