(...) ona zaś czuła, że w żadnym miejscu na świecie ...

 Dobrych ludzi spotykały złe rzeczy, a tak być nie powinno.

 Życie to nie te dni, które przeżyliśmy, ale te, które zapamiętaliśmy i jak je zapamiętaliśmy, aby opowiedzieć.

 Była dumna z samej siebie, że w końcu zdobyła się na odwagę, by pożegnać się z życiem.

 Brama do świątyni Prawdy i Dobra jest niska. Wejdą tam tylko ci, którzy schylą głowę.

 Pocałunek powinien być jak koniec dotychczasowego życia.

 Uważaj czym karmią cię inni, bo kiedy człowiek jest głodny ... to największe kłamstwo smakuje jak prawda.

 Światło wierzy, że przemieszcza się szybciej od wszystkiego, ale się myli. Nieważne, jak szybko pędzi, zawsze odkrywa, że ciemność dotarła na miejsce wcześniej i już na nie czeka.

 Jak łatwo widzisz w życiu cel, jak łatwo stwierdzasz jego brak.

 To wymaga odwagi by się rozwijać i stać się tym, kim naprawdę jesteś.

 Kiedy księżniczka wzywa, wielki człowiek rusza, nie czekając na powóz.