Dwukrotnie: o raz za dużo.

 Czas się nie śpieszy - to my nie nadążamy.

 Jak można wierzyć słowom kogoś, kto sam sobie nie dowierza?

 Powoli wypływałam na powierzchnię czarnego jak smoła snu.

 Trzeba długo bić głową w ścianę aby się rozstąpiła na rozkwitający ogród.

 Kochałam go bardzo mocno - odparła. - Lecz jeszcze bardziej kochałam swoją wolność.

 Jest rzeczą konieczną, by modlitwę wspierały dobre uczynki.

 Był jasny zimny dzień kwietniowy i zegary biły trzynastą.

 I nigdy nikomu ani niczemu nie oddawaj całej siebie. Zostaw choć kawałek na własność, żebyś miała do czego doszywać, jak Ci resztę wyszarpią. Ta rada dotyczy głównie serca.

 Ten, kto żyje w lęku, jest złamany, jeszcze zanim zacznie żyć.

 Przyszłość ludzi staje się jasna:będą lokajami robotów.