Łatwo jest potępić, zniszczyć i zdeptać człowieka. Trudniej jest poświęcić ...

 Ale przecież tylko przegrani muszą być wyrozumiali...

 [...] udowodnił, że piękno i dobro nie muszą iść w parze, że są od siebie niezależne.

 Bogactwo i przywileje wyzwalają w człowieku niemiłe cechy.

 Życia wystarcza zaledwie na tyle, by musnąć powierzchnię doświadczenia.

 Musi być ktoś, kogo nie znam, ale kto zawładnął Mną, moim życiem, śmiercią, tą kartką.

 Potem wniesiono nowe szklanki ponczu i zaczęły się opowieści.

 Ludzie wiele tracą, gdy przestają żyć dla przyszłości.

 Życie jest za krótkie i nauczyło mnie, że nie warto marnować go na walkę o coś co nie jest tego warte.

 To, czego boimy się najbardziej, jest z reguły tym, co właśnie powinniśmy zrobić.

 Po prostu nie chcę być częścią życia innych ludzi.