
Łatwo jest potępić, zniszczyć i zdeptać człowieka. Trudniej jest poświęcić ...
Łatwo jest potępić, zniszczyć i zdeptać człowieka. Trudniej jest poświęcić mu swój czas, podać dłoń i pomóc zrozumieć istotę jego błędów.
Kuszą nas ciągle wszystkim, czego nam brak. Czujemy ciągle, że nie bez przyczyny dano nam je tkwić w świecie, gdzie nam ciągle tęskno o tyle, o ile zbyt mało kochamy.
Nie trać nigdy cierpliwości - to jest ostatni klucz, który otwiera drzwi.
Ciągle mieliśmy zbyt pełne serca.
Co to znaczy? Że każde z nas żywiło
osobne, niespełnialne nadzieje, które
taszczyliśmy z sobą jak sekretne walizeczki.
W prawdziwym życiu jesteśmy obsadzani wyłącznie jako statyści.
Więcej błogosławieństwa jest w dawaniu aniżeli w braniu - motto miłosiernych i bokserów.
Strach, strach, strach! Życie to dyktatura obezwładniającego strachu, cień gilotyny.
Trudno jest zdefiniować sprawiedliwość, jeszcze trudniej zaś ją osiągnąć.
To nasze wybory ukazują,
kim naprawdę jesteśmy,
o wiele bardziej niż
nasze zdolności.
Dobrze jest bać się tego, co najgorsze; to co mniej złe ułoży się samo.
Nie ma nic gorszego od samotności we dwoje.