Lepiej wspominać życie z okrzykiem "nie wierzę, że to zrobiłem”. ...

 Samotność to dziwna rzecz.
Zakrada się cicho i niepostrzeżenie. Siada obok Ciebie w ciemności. Głaszczę Cię po włosach, kiedy śpisz. Owija się wokół twojego ciała i zaciska się tak mocno, że brakuje Ci tchu, że zamiera twój puls, choć krew płynie coraz szybciej. Dotyka ustami miękkich włosków na twoim karku. Zostawia kłamstwa w twoim sercu, kładzie się w nocy w twoim łóżku, wysysa światło z każdego kąta. Nie odstępuje Cię na krok, kurczowo trzyma Cię za rękę tylko po to, żeby jednym szarpnięciem pociągnąć Cię w dół, kiedy usiłujesz się podnieść.

 Cnota jest swą własną nagrodą i frajerzy to ci, którzy umierają.

 Opuszczam to życie nie jak się opuszcza własny dom lecz gospodę.

 ... wykreślić ze słownika i z mojego życia słowo MUSZĘ. I zastąpić je słowem CHCĘ.

 Ludzie nie chcieli naszej mądrości, więc dostaną nasz gniew. To kara za pychę.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby zachować równowagę, musisz się poruszać.

 Życie jest podróżą, która jest o wiele ciekawsza, kiedy przestajesz podążać za mapą i zaczynasz tworzyć własną ścieżkę.

 Ludzie sądzą, że zrobili dość nie zabijając nikogo. W rzeczywistości żaden człowiek nie może umierać w spokoju jeśli nie zrobił wszystkiego co trzeba, aby inni żyli.

 To właśnie lęk przed porażką nie pozwolił mi dotąd podjąć Wielkiego Dzieła.

 Chętnie wezmę winę na siebie, jeśli tylko zdołamy ją oddać przeszłości.