Może rzeczywiście dopiero po ciężkim kryzysie człowiek poznaje siebie naprawdę, może trzeba dostać w kość, żeby zrozumieć, czego właściwie chce się od życia.
W małżeństwie jest zasadnicza, partnerka równość i razem aż do śmierci.
Maski się zmieniają, ale twarze pod maskami pozostają te same.
Nasze historie zaczynają się, nim się zaczną, i trwają jeszcze po swoim zakończeniu.
Człowiek nie mądrzeje na starość, ale staje się ostrożny.
Człowiek musiał popsuć trochę swoją naturę, bo nie rodzi się wilkiem, a jest wilkiem.
Są też ludzie, których ambicje sięgają dalej i głębiej niż zwykle. Chcą więcej niż mogą zdobyć. Więcej pieniędzy, władzy, potęgi, więcej wszystkiego, i są gotowi dla tego "więcej" podpalić świat.
Śmierć przychodzi wówczas, gdy czas staje w martwym punkcie.
...naprawdę dobry komentarz to taki, dla którego znaleźliśmy powód, aby go nie pisać.
Żywe trupy to my!
