Czasami warto upaść, aby zobaczyć, kto pomoże nam wstać.

 Opowieści o bohaterach nieodmiennie oczarowują tych, którzy w nie wierzą.

 To taka gra - odezwała się Isa. - Gra, która toczy się w mojej głowie.

 Niektórym udaje się wszystko, innym (prawie) nic.

 Energia zamknięta w księdze szeptała do jej zmysłów.

 Chleb dla mnie - to sprawa materialna. Chleb dla drugich - to już sprawa duchowa.

 Jak pięknie to było przedstawić się najpierw i tak dopiero dać się poznać.

 Co u mnie? Jak zwykle, coś się sypie, koś się kłóci, ktoś się czepia, ktoś przychodzi. Ja zostaję.

 Chciałbym sobą już nie być
chcę tego tak mocno jak kiedyś
metry cztery od ziemi, przez otwarte okno, nie za głośno
chciałbym znowu uwierzyć
chcę tego, jak wtedy
zamknij oczy, leć !

 Z wibrionów powstaliśmy - w wibriony się obrócimy.

 Bohaterowie zawsze dostają więcej, niż dają. Akt dawania gwarantuje wzajemność.