Dzień po dniu nie widzisz w życiu żadnych zmian, ale ...

 Niektóre rzeczy dają więcej przyjemności, kiedy nie jest się na nie przygotowanym.

 Cholerycznie lubię, jak pięknie grają i śpiewają.

 Trzeba wszystko uporządkować. Musisz się zdecydować czego chcesz się trzymać. Musisz wiedzieć co trwa, a co przeminęło. I czasami ustalić, czego nigdy nie było. I musisz sobie pewne rzeczy odpuścić.

 Jak strumienie i rośliny, dusze także potrzebują
deszczu, ale deszczu innego rodzaju: nadziei,
wiary, sensu istnienia. Gdy tego brak, wszystko
w duszy umiera, choć ciało nadal funkcjonuje.
Można wtedy powiedzieć:
„W tym ciele żył kiedyś człowiek”.

 Życie jest jak rzeka, płynie nieprzerwanie, czasami spokojnie, czasami gwałtownie, ale zawsze dąży do celu. Tak więc nie zatrzymuj się, nie bój się trudności, weź głęboki oddech i płyń z prądem, a zobaczysz, że z czasem wszystko będzie łatwiejsze.

 Czujemy się wolni, ponieważ brakuje nam bardzo języka, by wyartykułować nasze zniewolenie.

 Gdy widzę niektóre opisy moich znajomych na Facebooku, to żałuję, że nie ma opcji “Ja pier*olę”.

 Miej odwagę żyć. To jest rzadkim talentem. Nie myśl za dużo. Nie wyznaczaj granic. Tylko żyj. I nie zastanawiaj się nad wszystkim.

 O ty głupie serce! Jakie nieprzebrane pokłady nadziei w sobie nosisz.

 Gdyby marzenia były rybami, wszyscy byśmy zarzucali sieci.