Jedyne na co mam ochotę, to całkowity, kompletny reset.

 Cóż za smutna epoka, w której łatwiej jest rozbić atom, niż zniszczyć przesąd.

 Chodząc po ziemi trzeba trzymać głowę w niebie, dopóki nie przeniesiemy się tam całkowicie.

 Tkwił we mnie jakiś zarodek perfidnych i pochopnych gestów, które wykonywałam pomimo poskromionych już, ładnie ułożonych loków.

 Nasze podwòrko było całkiem spore.

 Śmieszność hańbi bardziej niż hańba.

 Wszystko, czego chcę, to środki do życia, dobra pozycja społeczna i kariera.

 Myśleć poza schematem...

 Święty Marcin nie bał się umrzeć i nie wzbraniał się żyć.

 Życiem rządzą same sprzeczności. Nigdy nie będziemy w stanie zrozumieć tych wszystkich pokręconych zależności.

 Nadmiar piękna jest według mnie jeszcze czymś gorszym niż jego brak.