Klnę, bo boli. Płaczę, bo nie daję już sobie rady.

 Jak niewiele potrzeba, aby z ratownika stać się ratowanym.

 W życiu musi być dobrze i niedobrze.
Bo jak jest tylko dobrze, to jest niedobrze.

 Szczerego serca nikt nie odtrąci.

 Mam wrażenie, że poranki klaszczą. Żeby mnie obudzić.

 I tak, to jest dziwne uczucie, kiedy przestajesz żyć dla siebie. Ale wydaje mi się, że prawdziwe życie zaczyna się dopiero wtedy, kiedy zaczynamy żyć dla innych.

 I ten, kto kogoś przeżyje, zawsze pozostanie zdrajcą.

 Tylko Duch, jeśli tchnie na glinę może stworzyć człowieka.

 Nadzieja jest wiatykiem ludzkiego życia.

 I co ty na to, Dandy? Pomyślał z samozadowoleniem.

 Ból można rozpraszać i uśmierzać przez łzy.