Nie musisz udawać, że jesteś silny,
nie musisz mówić, że wszystko jest dobrze,
nie martw się tym, co pomyślą inni, jeśli
musisz, płacz - to dobrze wypłakać łzy do
końca (tylko wtedy wróci uśmiech).
Jeśli chcesz gdzieś dojść, najlepiej znajdź kogoś, kto już tam doszedł.
Dusza dąży do adoracji, bo
zachowuje wspomnienie nieba.
I ślepemu zdarzy się, że coś znajdzie, kiedy długo szuka.
Bo serce jest silne, choć ciało mdłe.
Dokądkolwiek się udajemy, zabieramy ze sobą swoje poczucie winy.
Cóż bowiem cenniejszego nad życie? To jedyne, co do nas należy.
Jak się sądzi człowieka: wielkością bohaterstwa czy rozmiarem klęski?
Dobrze jest umierać, gdy się ma świadomość, że zrobiło się w życiu coś naprawdę dobrego, że pozostanie się w pamięci choćby kilku ludzi i będzie się przykładem dla potomnych.
Młodość to nic takiego. Przejdzie z czasem.
Zapamiętaj sobie, synku, jeśli masz być człowiekiem złym, musisz mieć serce z kamienia, musisz zabijać bez mrugnięcia okiem. Jeśli chcesz być człowiekiem dobrym, musisz iść przez życie z opuszczoną głową i uważać, by nie
zdeptać nawet najdrobniejszej mrówki.
To, czego ci nie wolno, to żyć jak nietoperz - ni to ptak, ni to ssak.
