Miasto było z papieru, ale nie wspomnienia.

 Nie trzeba pytać losu, dlaczego nam coś daje. Tylko szybko wziąć, żeby nie umknęło!

 Dla wewnętrznej wolności potrzeba wiele przestrzeni na zewnątrz.

 Sądzę, że prawdziwe życie pisarza zawiera się w jego dziełach.

 To nasze blizny czynią
nas tym, kim jesteśmy.

 Tylko dzieci i złodzieje biegają.

 Unikać kogoś to żadna sztuka.

 Błądzę w ciemnościach wspomnień i w rezultacie mylę się w rzeczach bardzo zasadniczych.

 Czasem życie musi się skomplikować, żebyśmy poznali tych, na których naprawdę warto liczyć.

 A więc to znaczy, że nie żyje.
Co dziwne, kiedy wypowiadałem
te słowa, nie wydarzyło się nic.
Świat nie miał się wcale gorzej
niż zwykle. Pogrążony w tym samym,
odwiecznym śnie, niszczał sobie jak zawsze.

 (...) nie tylko kłamstwo jest oszustwem. Może nim być także uparte milczenie.