Nie oceniaj mnie, znasz moje imię, a nie mają historię...

 Izoldo, przyjaciółko moja, i ty, Tristanie, otoście wypili śmierć własną.

 Idziesz przez świat i światu dajesz kształt przez twoje czyny.Spójrz w świat, we świata kształt, a ujrzysz twoje winy.

 Powaga jest mentalnym samobójstwem.

 Żyć potrzeba, a nie umierać. Tym, co pragną umrzeć, trzeba powiedzieć: Nie jesteście jeszcze dość wiekowi, by umrzeć, bo jeszcze nie potraficie żyć.

 Początkiem dobrych czynów jest wyznanie złych.

 Nie prosiłem o łatwe życie, tylko o siłę, aby je przetrwać. Zwycięstwa zawsze mają smak porażek, które za nimi idą.

 Pamiętaj o wczorajszym dniu, lecz żyj dzisiejszym.

 Życie nie musi być doskonałe, żeby było wspaniałe.

 Wszelka wartość jest kwestią odległości - skąd na mnie patrzysz?

 Tęsknimy, choć nie mówimy o tym, bo przecież nie ma się czym chwalić. Myślami zbyt często wracamy do przeszłości, w której się zatracamy. Próbujemy żyć na nowo, ale wciąż mamy za sobą niedomknięte rozdziały. Nieraz już na starcie tracimy to, co mamy. Boimy się ryzyka i nie ryzykujemy. Chcemy walczyć, ale nie do końca potrafimy. Jesteśmy silni, choć tak często zbyt słabi. Niszczymy to, co kochamy, kochamy to, co niszczymy. Gubimy się, ciągle się gubimy, upadamy, przegrywamy, rozpadamy się wewnętrznie, płaczemy, śmiejemy i znów gubimy... Zdobywamy szczyty, chwilę później je tracimy. Nie wiemy jak żyć, nie wiemy komu ufać i coraz częściej brakuje nam siły. Jednak mimo wszystko nie poddajemy się, nigdy tego nie zrobimy.