Udostępnij:
Inspiracje:
Czuję się sam, sam, sam, chociaż otoczony…
Nie wiem, czy można oduczyć ludzi nienawiści.
My, wiedzieliśmy, że trzeba umierać publicznie.
Jestem jak fala, załamuję się tylko raz.
To, co wiemy, można porównać do zapałki płonącej w mrokach wieczności.
Tu się nie mówi: tato, nie umieraj! Tu się umiera.
Czas przemija,
wypowiedziane słowo, pozostaje...
Wytyczony cel ułatwia marsz.
Marzę o cofnięciu czasu.Chciałabym wrócić na pewne rozstaje dróg w swoim życiu, jeszcze raz przeczytać uważnie napisy na drogowskazach i pójść w innym kierunku.
Czym się różni to, czego nigdy nie będzie, od tego, czego nigdy nie było?
