Bylibyśmy niejako martwi,
gdybyśmy już nie mieli o czym marzyć.

 Nadchodzi taki ranek, kiedy nagle uświadamiasz sobie, że odleciały wszystkie ptaki.

 Grzeczność nie jest nauką łatwą ani małą. Grzeczność wszystkim należy, lecz każdemu inna.

 Żyję w świecie, który jeszcze karmi się systemami, ideami, doktrynami, ale symptomy niestrawności
są coraz wyraźniejsze, pacjent już dostał czkawki.

 Czasami przychodzi taki moment, że ma się ochotę zostawić wszystko i pójść gdzieś w cholerę.

 Człowiek bierze do ręki rozdane karty, ogląda je, nie dostanie nowych. Może jedynie grać najlepiej, jak umie, tymi, które mu przypadły. I marzyć o tych, które mogły się trafić.

 Niektóre elementy układanki tworzącej świat są wstrętne.

 Ale życie to nie jest rozbita szklanka. Tego nie da się odkupić.

 Bo boję się rzeczy, których chcę, Lille. Tym razem boją się siebie.

 Jej głowa była otulona papierosowym dymem, a dusza pijana i obciążona balastem.