Życie to podróż, tylko że ktoś nawalił i zgubił mapę.

 Sny są prawdziwe, dopóki trwają, a czyż my nie żyjemy w snach?

 Nie ma nic piękniejszego, niż znaleźć swoje przeznaczenie i działać zgodnie z nim. Nic mnie nie krępuje. Nie boję się ryzyka. Boje sie stagnacji i rutyny.

 Przeszłość to przestrzeń, w której mieszkały wszystkie jego błędy.

 Czasem dopiero na skrzyżowaniu człowiek zaczyna zastanawiać się - dokąd idzie.

 Życie. Takie piękne, a jednocześnie takie ciężkie.

 Życie nie jest krótkie, ale my marnujemy dużo czasu. Życie jest wystarczająco długie i do jego dyspozycji jest dostatecznie dużo czasu na to, aby ważne rzeczy osiągnąć, jeżeli spędzimy go dobrze.

 Strasznie ciężko jest pogodzić się z bezsilnością.

 Jest czas milczenia i czas mówienia.

 Jedną z najtragiczniejszych rzeczy, jakie stale robimy, jest odkładanie na później życia.

 Czy na zaufanie trzeba zasłużyć, czy też jest to jedynie kwestia wiary?