Zawsze żartuje się z rzeczy, które nas przerażają.

 Pierwszy krok wędrówki jest zawsze najdłuższy.

 Żaden interes nie może być dobry, jeśli traci się przez niego życie...

 Tu jest taki upał, że drzewa przekupują psy by na nie szczały...

 Bo dla Anatolija pieniądze są celem życia. I śmierci też, można powiedzieć.

 Powoli wypływałam na powierzchnię czarnego jak smoła snu.

 Od słowa do słowa idzie człowiek całe życie.

 A ja stoję i zastanawiam się dlaczego, gdzie, co.

 Serce bowiem, które szuka, czuje
tylko, że mu czegoś brak, lecz gdy
coś traci, nie może już żyć bez tego.

 Śmierć jest tak przerażająco
ostateczna, tymczasem życie obfituje
w niezliczoną ilość możliwości.

 Może nie jestem całkiem zdrowy, ale z pewnością jestem uleczony.