Czy dostałaś kiedyś wszystko, czego pragnęłaś? I wtedy zrozumiałaś, że ...

 [...] strach to bardzo równomierne i intensywne ćwiczenie.

 Nosimy góry w kościach za życia i stajemy się nimi po śmierci.

 To, co robię, nie musi mieć sensu dla nikogo poza mną. Na tym polega piękno życia.

 Postęp nie znosi przykazań.

 Życie było walką. Przecież zawsze tak było, zmieniali się tylko przeciwnicy i miejsce walki.

 Już tylko nieskończoność widzę z wszystkich okien.

 Powiedziałem, że chce być z nią na zawsze. Tylko, że na zawsze to za krótko.

 Nadzieja jest czymś pośrodku między skrzydłami a spadochronem.

 Nawrócenie jest sprawą chwili; uświęcenie jest dziełem całego życia.

 Czuwajmy nad tym, by nie stać się klasztorami z czterema gwiazdkami... Niech zawsze będzie gdzieś przynajmniej jedna szyba wybita, którędy mogłaby wejść skarga... By nie zapomnieć o czasie, kiedy dokuczało nam zimno.