Żyjemy coraz dłużej, ale mniej dokładnie i krótszymi zadaniami.

 Moje niezadowolenie z samego siebie graniczy z religią.

 Życie jest zabawne, prawda? Kiedy już myślisz, że wszystko sobie poukładałeś, kiedy zaczynasz snuć plany i cieszyć się tym, że nareszcie wiesz, w którym kierunku zmierzasz, ścieżki stają się kręte, drogowskazy znikają, wiatr zaczyna wiać we wszystkie strony świata, północ staje się południem, wschód zachodem i kompletnie się gubisz. Tak łatwo jest się zgubić.

 Domem Irlandczyka jest jego trumna.

 Życie to nie jest oczekiwanie na to, aż burza minie. To nauka jak tańczyć w deszczu.

 Najgorsza kara, jaką możemy otrzymać, to ta, którą wymierzymy sobie sami.

 Życie jest jak rower, aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać. Ale pamiętaj, że na każdej drodze, którą wybierzesz, zawsze spotkasz zarówno podjazdy, jak i zjazdy. Ważne jest, aby wiedzieć, że niezależnie od kierunku, zawsze próbujesz osiągnąć swoje cele.

 Blizny są dowodem na to, że potrafimy przetrwać.

 Ludzie mniej powinni myśleć o tym, co powinni robić, a więcej o tym, czym powinni być.

 Gdy wiatr nie służy, do wioseł trzeba.

 Jak pięknie to było przedstawić się najpierw i tak dopiero dać się poznać.