Ludzie lubią komplikować sobie życie, jakby już samo w sobie ...

 Umrę zadowolona. Zrobiłam, ile w mojej mocy. Wierzę, że przeżyłam życie, jak należy.

 Niestety żyjemy tak, jakbyśmy pisali coś na brudno.
Pisarz może poprawić tekst, jeśli mu się nie udał,
albo go wyrzucić na śmietnik. W życiu to niemożliwe,
co się przeżyło, nie da się już naprawić ani oczyścić,
ani wyrzucić.

 Nikt nie może cofnąć się w czasie i dopisać
nowego początku, ale każdy dzień jest szansą
na dopisanie nowego zakończenia.

 Zdrowych z założenia nie ma, tyle tylko, że nie każdego trzeba od razu zamykać.

 Ale to tylko opowieść. Opowieści nie wiele mają wspólnego z rzeczywistością.

 Człowiek, którego całe życie jest zaplanowane, jest teoretycznie martwy. Jego wrażenia przestają być dla niego rzeczą realną. Zostaje obcytem samym sobie, a także innym ludziom.

 Prawdziwa nienawiść to dar, którego
człowiek uczy się latami.

 Zawsze mnie można przytulić, kiedy nie można mnie uratować.

 Kto chce sam siebie ukarać, zawsze znajdzie po temu okazję.

 Dla dobrych śmierć jest zaproszeniem do odpoczynku. Dla złych katastrofą.