Z trudem przypominam sobie me ponure życie nim cię poznałem.

 Tak i swawola niewoli jest matką.

 Sława za życia i sława po śmierci to czasem za dużo.Trzeba umieć poprzestać na jednej.

 Mnóstwo ludzi istnieje, ale takich,
co naprawdę żyją, można wskazać palcem.

 Wola życia to zwykła nadzieja, że coś się nam może jeszcze ciekawego przydarzyć.

 Nie mogę tak dalej. Nie chcę przeżyć życia tak, jakbym oglądała je z boku.

 Rosyjskie więzienie nie karze, tam się człowieka niszczy.

 Mam siłę tylko wtedy, kiedy czuję się bezpieczna.

 Człowiek się nudzi, kiedy ma nudne życie.

 Tłum z płonących dzielnic, chcą przeżyć. Kto ich o to prosił?

 Musisz sobie odpuścić. Możesz zachować nienawiść, miłość, a nawet gorycz,
ale musisz skończyć z samooskarżeniami.
To właśnie poczucie winy cię wyniszcza.