- Dwoje ma szansę przeżyć tam, gdzie jedno by padło.

 Ilję w całym tym bałaganie najbardziej interesował sam bałagan.

 [...] pewnie właśnie po to wymyślono zakamarki, by robiono w nich głupstwa.

 Bo boję się rzeczy, których chcę, Lille. Tym razem boją się siebie.

 Spotkania z ludźmiczynią życie warte do przeżycia.

 Kochać to niebezpieczna rzecz.

 Nie wiedziałam jak sobie umeblować czas.

 Nawet nicość jest cząstką Czegoś.

 Są ludzie, którzy studiują latami, ale wyglądają jak zamknięte biblioteki.

 Ten, kto skacze do nieba, może upaść, to prawda. Ale może też poszybować w górę.

 (...) zakupy zawsze były rodzajem gry wstępnej.