Ufam. Płaczę. Przebaczam i to mnie niszczy.

 Kapitalizm to złośliwy nowotwór, który zaczął gnić, zjadać i gangrenować organizm.

 Są ludzie, których krzywdy łamią i ludzie, którzy nie dają się złamać.

 Nie warto się zanadto przejmować tym, co myślą inni ludzie. Co roku żyjemy coraz bliżej, coraz bardziej po to, aby prawdziwie żyć, a nie aby sprostać oczekiwaniom innych. Co roku jesteśmy coraz bardziej sobą. I to jest prawda.

 Każdy, kto wchodzi w czyjeś życie, zawsze bowiem coś z sobą przynosi.

 Tam, gdzie znajduje się rozwaga, zalega ostrożne milczenie.

 Nie potrzebuję samotności, aby się modlić, ale potrzebuję ciszy wewnętrznej.

 Pesymista co dnia musi wynajdywać sobie inne racje istnienia; jest on ofiarą "sensu" życia.

 Obywateli nie produkuje się w fabrykach; to w rodzinie, pod sercem matki kryje się naród.

 Prawda jest taka, że ludzie mają pewną wspaniałą cechę. Zmieniają się.

 Nakręcę wszystkie zegary - postanowił. - Może wtedy prędzej będzie wiosna.