Niestety żyjemy tak, jakbyśmy pisali coś na
brudno. Pisarz może poprawić tekst, jeśli mu
się nie udał, albo go wyrzucić na śmietnik.
W życiu to niemożliwe, co się przeżyło, nie
da się już naprawić ani oczyścić, ani wyrzucić.
Życie jest jedną lekcją pokory.
Wyglądało na to, że sama muszę się uratować... albo umrzeć.
Wmawiam sobie, że to był tylko zły sen,
i oddycham. Oddycham po to, żeby się upewnić, że jeszcze żyję, ponieważ
to wcale nie wygląda na życie.
Serce bowiem, które szuka, czuje
tylko, że mu czegoś brak, lecz gdy
coś traci, nie może już żyć bez tego.
Trudno wypuścić z ręki coś czego człowiek się kurczowo trzymał. Nawet kiedy to coś jest najeżone cierniami. Może zwłaszcza wtedy.
Wieczność jest korektorką czasu.
Czasem jeden gest jest bardziej potrzebny od tysiąca zbędnych słów.
Dzieci są naszą nieśmiertelnością.
Czasami nasze życie przechodzi przez ciemne tunele, ale to nie znaczy, że nie idziemy do przodu. Miłość, strach, złość, zazdrość i negatywność to tylko emocje, które nas kształtują, lecz to my decydujemy, które z nich przyjęlibyśmy.
Najpiękniejszy rodzaj szczęścia to ten, w którym czujesz, że wszystko jest tak, jak powinno. Nie chodzi o wielkie, niesamowite wydarzenia, które zmieniają Twoje życie o 180 stopni, tylko o spokój ducha, o zasypianie z poczuciem, że Twoje jutro jest bezpieczne, a wszystkie sprawy są poukładane.
