Płomyk jarzył się tylko po to, by pokazać ciemność.

 To samotne przedsięwzięcie. Ścieżka, którą muszę przejść sam. Ja i tylko ja.

 Dwukrotnie: o raz za dużo.

 Lis może zmienić skórę, ale nie swoje przyzwyczajenia.

 Jest taka sama jak ja, z tym że jej przeznaczenie to praca, a moje - zabawa.

 Każdy ma swoje ciernie, głęboko w sobie, jak kości.

 Tak naprawdę jednak prawdziwą walką jest pisanie.

 Przegrywa ten, kto pragnie zatrzymać, a idzie się za tym, kto z uśmiechem puszcza.

 Postęp nie znosi przykazań.

 Ludzie wrażliwi o dobrym sercu cierpią niestety najbardziej...