
Poboisz się, poboisz i umrzesz i tyle będziesz mieć z ...
Poboisz się, poboisz i umrzesz i tyle będziesz mieć z tego życia.
Życie jest jak teatr, tylko nie mamy próby generalnej. Dlatego śpiewaj, radosnie tańcz, śmiej się i żyj pełną pęką każdą minutę swojego życia, zanim zasłona opadnie i spektakl się skończy bez bisu.
Człowiek zmuszony jest żyć w kłamstwie, ale może być do tego zmuszony jedynie dlatego, że zdolny jest tak żyć. Nie tylko więc system wyobcowuje człowieka, ale wyobcowany człowiek wspiera zarazem ten system jako swój mimowolny projekt. Jako upadły obraz swego własnego upadku. Jako dokument tego, że sam zawiódł.
Żyjemy w zwariowanych czasach.Lot w Kosmos odbywa się coraz szybciej,jazda do biura coraz wolniej.
Życie niemal na pewno ma sens.
Ciąża to czas doskonalenia, czas wysychania w cieniu.
Śmierć przychodzi wówczas, gdy czas staje w martwym punkcie.
Życie to nie serie wydarzeń, które się dzieją, kiedy jesteśmy zbyt zajęci robić inne rzeczy. Życie to jest teraz i teraz. To wszyscy ludzie, których kochasz, to miejsca, które odwiedzasz, to dom, który budujesz, to książki, które czytasz i obrazy, które malujesz, to rośliny, które podlewasz.
Jemy, aby żyć, nie żyjemy, aby jeść.
Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.
Trzeba całej zimy, by wiosną wyrosły kwiaty... ale w końcu wyrastają.