Jakoś to będzie, bo jeszcze tak nie było, żeby jakoś ...

 W pokoju aż gęsto było od duchów przeszłości.

 Pomyśl, jaki świat byłby piękny, gdyby ludzie spotykali się w odpowiednich momentach życia. A nie o parę lat i zdarzeń za późno, za wcześnie. Gdyby mówili to, o czym tak zaciekle milczą. Ile nocy byłoby przespanych, ile serc nie aż tak pustych.

 Sumienie nie powstrzymuje grzechów, przeszkadza tylko cieszyć się nimi.

 Tęsknię za Tobą wariatko!

 Dziś prawdziwy czeski pisarz nie pisze krwią, tylko sadłem.

 Może rzeczywiście dopiero po ciężkim kryzysie człowiek poznaje siebie naprawdę, może trzeba dostać w kość, żeby zrozumieć, czego właściwie chce się od życia.

 (...) bez rozmowy nie ma porozumienia, a bez porozumienia nie ma inteligencji życia.

 Jawa różni się od snu natężeniem myśli (...).

 Początek mój tam, gdzie mój kres, węgorz zwija się i pożera swój ogon.

 Wszyscy w jakiś sposób ponosimy karę za życie, które wybraliśmy.