Nie mogę pojąć ludzi, którzy potrafią z dnia na dzień ...

 Tempora mutantur et nos mutamur in illisczasy się zmieniają i my zmieniamy się wraz z nimi.

 Nadzieję od ułudy dzieli cienka linia.

 Potem zrobiła mi herbatę i awanturę, jedno i drugie podając do łóżka.

 Kto w swej młodości zaniedbuje muzy, ten stracił czas przeszły i jest stracony dla przyszłości

 Ktoś nie śpi, żeby spać mógł ktoś. To są zwyczajne dzieje.

 Obojętność jest jak lód polarny na biegunach:zabija wszystko.

 Oboje zawsze wyczuwamy fałsz, zdradę drugiego, jak byśmy byli jednością.

 Każdy z nas myśli. Liczy się jednak wyjątkowość pomysłów.

 „Gdybym tylko mógł wziąć roczny urlop od wszystkiego, kupić przyczepę, podróżować z tobą po całym świecie, dobrze jeść, pić i tak spać z tobą przez wszystkie noce, a rankiem wstawać powoli, dojrzeć przez okno jakiś las, spacerować wokół jeziora, położyć się w trawie, zmrużyć oczy w słońcu; tylko rok, a potem byłbym gotów wrócić i już nie prosiłbym o nic więcej dla siebie. Nie mam żadnych pretensji do życia, tylko żeby czasami zwolniło ten ucisk na szyi. Żeby tylko pozwoliło trochę żyć.”

 List się nie rumieni.