Potrzebujemy rozmowy jak dobrego jedzenia, a dobrowolnie wybieramy emocjonalna anoreksję. W środku wszystko krzyczy: mów do mnie! Obejmij mnie! Kochaj mnie! A jedyne co wychodzi z naszych ust, to słowa nie mające żadnego znaczenia.
Tak żyć nie można, nie wolno, a żyje się jednak - to straszne.
Wszystko się zmienia, nic nie stoi w miejscu, a już na pewno nie słowa.
Poezja zawsze nam wróży, jeśli tylko jest w niejchoć szczypta prawdy o życiu i o człowieku.
Dobrze jest dawać, gdy się jest proszonym, ale lepiej jest dawać bez usłyszenia prośby, domyślając się potrzeby.
Aby znać człowieka, wystarczy poznać samego siebie; aby poznać ludzi, trzeba żyć pośród nich.
Panie Boże dopomóż, żebym znalazł światło,gdy jestem w błędzie i żebym nie był nieznośny,gdy mam rację.
Czuję się sam, sam, sam, chociaż otoczony…
Nie wierz temu, kto wierzy wszystkim.
To okrutne przeznaczenie którego nie da się uniknąć...
Czas zawsze zrehabilituje porządnego człowieka.
