Potrzebujemy rozmowy jak dobrego jedzenia, a dobrowolnie wybieramy emocjonalna anoreksję. W środku wszystko krzyczy: mów do mnie! Obejmij mnie! Kochaj mnie! A jedyne co wychodzi z naszych ust, to słowa nie mające żadnego znaczenia.
Możesz się wściekać, ile chcesz, ale nic nie poradzisz na to, na co nic nie poradzisz.
Urojenie świata urojonego. To prawda.
Każdy prowadzi jakąś kalkulację, którą nazywamy nadzieją.
Pomyśl, jaki świat byłby piękny, gdyby ludzie spotykali się w odpowiednich momentach życia. A nie o parę lat i zdarzeń za późno, za wcześnie. Gdyby mówili to, o czym tak zaciekle milczą. Ile nocy byłoby przespanych, ile serc nie aż tak pustych.
Doświadczenie jest sumą naszych rozczarowań.
Czasem dopiero na skrzyżowaniu człowiek zaczyna zastanawiać się - dokąd idzie.
Myślę, że to wspaniały dar - być autorem tej książki, która zachęciła dzieci do czytania.
Wojny są dla tych, którym są niezbędne.
Nie istniejemy sami w sobie, lecz tylko w naszych wzajemnych odczuciach.
Zmęczonych, biednych ludzi nie stać na serdeczność.
