Potrzebujemy rozmowy jak dobrego jedzenia, a dobrowolnie wybieramy emocjonalna anoreksję. W środku wszystko krzyczy: mów do mnie! Obejmij mnie! Kochaj mnie! A jedyne co wychodzi z naszych ust, to słowa nie mające żadnego znaczenia.
Bo życie jest o wiele za krótkie, by zmarnować choć jedną jego kropelkę.
Tak właśnie wygląda życie. Myślisz, że coś wiesz, że coś kontrolujesz, a na końcu i tak czeka cię bezgraniczne zdumienie.
Po czterdziestce zaczyna się starość młodych, a po pięćdziesiątce młodość starych.
Lepiej coś robić, niż siedzieć, czekać i myśleć o głupstwach.
Alkoholicy wznoszą wokół siebie mury obronne, tak jak Holendrzy tamy.
Podporządkować się, aby dokładniej nienawidzić.
Tylko ten nie popełnia błędów,kto nic nie robi.
Kocham zwykłych, prostych ludzi. Prostych w relacjach, prostych we wszystkim, którzy nie boją się głupio wyglądać, nie boją się palnąć jakiejś bzdury. W towarzystwie takich ludzi, możesz się otworzyć, ponieważ podświadomie wiesz, że nie masz przed kim się popisywać. Bo tu sami swoi. Kiedyś zrozumiemy, że zewnętrzny blask jest niczym w porównaniu do wewnętrznego piękna. Ponieważ, to co jest ładne na zewnątrz, pozostaje ładne do pierwszego deszczu. A to co jest w środku, płonie zawsze. Nawet, jeśli tlą się tylko malutkie okruszki. Wystarczy lekki podmuch, żeby wzniecić żar. Kiedyś zrozumiemy, że dobroć, delikatność, czułość i troska, to przejaw wewnętrznej siły, a nie słabości.. Kiedyś na pewno zrozumiemy...
Dla jednych życie zaczyna się po czterdziestce, dla innych dopiero po setce.
Jeżeli coś się może nie udać, to się nie uda.
