Nie jestem już młodzieńczo naiwna, by uważać, że mamy prawo oczekiwać wyłącznie superszczęścia i spełnienia. Wydaje mi się, że życie jest po prostu poligonem, wspaniałą szkołą. Jestem nawet na takim etapie, że chyba nie chciałabym doświadczać wyłącznie momentów przepełnionych szczęśliwością. Mogłabym wtedy przestać rozumieć, czym ona jest.
Porównuję swoje życie do rzeki, płynącej przez zróżnicowany krajobraz, pod słońcem i w deszczu, w dzień i w nocy. Moje zadanie polega na pokonywaniu kolejnych odcinków tej rzeki i zaakceptowaniu tego, co na mnie czeka, z radością lub smutkiem.
Dorosłość nie jest niczym więcej niż tylko odkrywaniem,
że wszystko, w co wierzyłeś, kiedy byłeś młody, to fałsz, a z kolei wszystko to, co w młodości odrzucałeś, teraz okazuje się prawdą.
Czasem szuka się i nie znajduje, czasem zaś znajduje się bez szukania.
Nie wiem, co było zimniejsze, metal, czy ja.
Kto chce sam siebie ukarać, zawsze znajdzie po temu okazję.
Skracać książki to przedłużać czytelnikom życie.
W małżeństwie jest zasadnicza, partnerka równość i razem aż do śmierci.
Człowiek opętany ideą latania, staje się jej niewolnikiem.
Zazdrość to motor napędzający i rodzący nienawiść w sercu każdego człowieka.
Nie jesteśmy żywi, bo mamy duszę, jesteśmy żywi, bo mamy mózg.
