Są pożegnania, na które nigdy nie będziemy gotowi. Są słowa, ...

 Trzeba umieć iśćsłoneczną stroną życia.

 Pewnego dnia kłamstwa zawalą się pod własnym ciężarem, a prawda powstanie.

 Przychodzą takie chwile, że nie wiem już, co z sobą zrobić. Kiedyś pomyślałam, wsiądę w pociąg i przyjadę do ciebie. Ale to przecież o wiele za późno, o lata za późno, o całe życie za późno.

 Milutkie stworzenie. Żeby było moje, to bym zabił.

 Życie jest absurdem. Większość z nas nie zauważa absurdu, inni – nieliczni – potrafią go oswoić i zaakceptować.

 Coś się zbliża, coś niezwykłego jak wiosna... Boję się.

 Z nami to jak z lasem, Hania. To i tamto drzewo pada pod siekierą, a tymczasem cały las rośnie i pnie się do góry...

 Nadzieja jest radykalnym protestem przeciw wytyczaniu granicy możliwościom.

 I już wiem, że trzeba nauczyć się odchodzić. Od ludzi. Od tego, co nas niszczy, co nam nie służy. Od miejsc przykrych i niezrównoważonych. Ale należy także dawać szanse w innych miejscach. Otwierać siebie z klucza. Przed kolejnymi sercami. Czasem po to, żeby dostać po mordzie. A czasem po to, by zaznać raju na ziemi.

 Czasem trzeba robić rzeczy, na które się nie ma najmniejszej ochoty.