
Dziękuję ludziom, którzy weszli do mojego życia i uczynili je ...
Dziękuję ludziom, którzy weszli do mojego życia i uczynili je pięknym... A w szczególny sposób chciałabym podziękować tym, którzy z niego wyszli i uczynili je cudownym
Co ma ożyć w pieśni, zginąć powinno w rzeczywistości.
Nie trzeba pytać losu, dlaczego nam coś daje. Tylko szybko wziąć, żeby nie umknęło!
Wszyscy ponosimy straty - i tym bardziej cenimy to, co mamy.
Doświadczenie - nazwa jaką nadajemy naszym błędom.
Ludzie nie chcieli naszej mądrości, więc dostaną nasz gniew. To kara za pychę.
Życie jest jak rzeka, czasem płynie spokojnie, czasem zalewa brzegi. Czasem jest pełne przeszkód, ale najważniejsze, to umieć się dopłynąć do brzegu. I nie zapominać, że dojrzałość to nie koniec, to dopiero początek.
Ach, być książką, czytaną z taką namiętnością.
Wbrew potocznemu mniemaniu cierpienia przywiązują nas, przygważdżają do życia: są to nasze cierpienia, pochlebia nam możność ich wytrzymywania, zaświadczają one o naszym statusie bytów, nie zaś widm. A tak gwałtowna jest duma z cierpienia, że przewyższa ją tylko duma z cierpień już doznanych.
Największy błąd, jaki można popełnić, to pozwolić zostać niektórym ludziom w naszym życiu o wiele dłużej niż na to zasługują.
Życie jest niesprawiedliwe, ale to wcale nie znaczy, że jest nie do wytrzymania.