Czasami trzeba przejść przez piekło, aby odnaleźć szczęście i radość życia. Wszystko co spotyka nas w życiu, ma nas czegoś nauczyć. To właśnie kreuje nas samych i to, kim jesteśmy.
Do prawości człowieka prawego należy to, że kiedy jest mu bardzo ciężko, uchodzi jak ranne zwierzę
na ubocze i tam w cichości i samotności liże rany,
i kiedy jako tako wyliże się, wtedy dopiero pokazuje
się ludziom i światu na oczy. Nie wcześniej.
Życia przeciekają przez siebie, przeszłość
rości sobie prawa do teraźniejszości.
Ludzie gromadzą obrazy, wydaje im się, że wchodzą w ich posiadanie, i tylko to się liczy.
Nie trać nigdy cierpliwości - to jest ostatni klucz, który otwiera drzwi.
Ciągle jeszcze łatwo jest zostać milionerem - pod warunkiem, że było się miliarderem.
Nigdy nie jest za późno na korektę złych nawyków...
Nie lubię dworców kolejowych. To mi zawsze pachnie rozstaniem.
Nie było potrzeby patrzeć życiu w oczy. Wystarczyło je czuć.
Był to Weltschmerz - ów ból życia, co unosi się w duszy jak gaz i nasyca ja rozpaczą, tak że szukamy zdarzenia, które nas mogło zranić, i nie możemy znaleźć żadnego.
Nie przywiązywać się do żadnego człowieka, chociażby najmilszego, każdy człowiek jest więzieniem i cieśnią.
