Najbardziej w życiu boję się tego, że moje serce będzie kiedyś biło nad urodzinowym tortem tragicznie pełnym świeczek i wtedy pomyślę, że mój czas minął, a ja nic nie przeżyłam. Przecież tylko dla przeżyć warto żyć. I dla tego, aby móc je komuś potem opowiedzieć.
Na starość nie umiera się tak łatwo jak w młodości.
Niezależnie od tego, czy życie jest komedią, czy tragedią, wszyscy i tak dobijają się o role tytułowe.
Powiedziała mi: Tak bardzo się boję...
Zapytałem: Czego? A ona: Bo jestem tak bardzo szczęśliwa. Takie szczęście jest aż przerażające. Zapytałem ją, dlaczego tak uważa. Odpowiedziała: Bo takie szczęście przytrafia się tylko wtedy, gdy zaraz ma się coś utracić.
Życie jest próbą spektaklu, który nigdy się nie odbędzie.
Normalność nie jest kwestią statystyki.
Trudno myśleć o szlachetności, kiedy myśli się tylko o tym, jak zarobić na życie.
Szaleństwo od geniuszu dzieli bardzo cienka linia.
Wiara, córka męskości.
Małżeństwo to wzajemna zależność, a nie podwójna niezależność.
Inne szczegóły twarzy ani piękne, ani brzydkie.
