- A jak nie wyjdzie?- To przecież nie koniec świata. ...

 To straszne, w wieku prawie szesnastu lat odkryć, że należy się do niewłaściwego gatunku.

 Chorego, który uważa się za zdrowego, nie można wyleczyć.

 Ludzie natychmiast zauważają, kiedy zmieniasz swoje nastawienie do nich. Ale nie widzą, że powodem tego było ich własne zachowanie!

 Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.

 Życie to nie jest oczekiwanie na moment, kiedy przestanie padać. To nauka, jak tańczyć w deszczu.

 Wiem, że jesteś rozgoryczona, zraniona i tak dalej, ale nie sądzisz,
że może czas im odpuścić? Jak to szło? Żyj i daj żyć innym?

 Chory jest jak miasto otwarte po kapitulacji. Nowe życie wejdzie w niego różnymi drogami, wchłaniać je będzie całym ciałem, wszystkimi porami skóry.

 Niektórzy odnajdują miejsce na ziemi dopiero po swoim pogrzebie.

 Dziękczynienie jest nadprzyrodzonym kluczem do nieba.

 Gdyby miała łatwą osobowość, to byłaby księgową, a nie artystką.