I zachwycić się choć przez chwilę innym, nieznanym mi jeszcze człowiekiem, odkryć w nim coś nowego, czego nikt inny nie zna, pozwolić się prowadzić uczuciom i emocjom, nie oceniać i nie szufladkować, nie krytykować i nie przerywać, milczeć i słuchać, co ma do powiedzenia, spojrzeć w oczy i wiedzieć, że tak, że Ty będziesz wiele znaczyła w moim życiu, będziesz znaczyła wszystko.
Zmieniłem się? Może i tak. Może na gorsze, może na lepsze. Zależy, z której strony kto patrzy. Może zachowuję się poważniej, może dziecinniej. Tak i to prawda, że czas zmienia ludzi, ale to nie tylko czas. To także ludzie, z którymi przebywasz.
Żywot chwali się po śmierci, jak dzień po zachodzie słońca.
Nie ma co kurczowo trzymać się życia, które może przynieść tylko cierpienie.
Obietnica ma wartość, tylko jeśli poparta jest prawdą.
Im życie bardziej nikczemniejsze tym więcej człowiekowi zależy na nim; jest ono wówczas protestem, ciągłą zemstą.
Wszystko, czemu nie dano wiary, jest tylko zwykłą ozdobą.
Wieczność? Jednostka czasu.
Stale przebywamy wśród ludzi, a tak naprawdę żyjemy i umieramy w samotności.
Nasze błędy wracają do nas po latach jak bumerang.
Jeżeli się wie, gdzie szukać, to wszędzie są zakopane jakieś szkielety.
