Bo to właśnie jest piekło – ciągłe powtarzanie.

 Życie nienawidź je lub ignoruj, polubić się go nie da.

 Ja mówię, że dom jest tam, gdzie jest krzesło i szklanka.

 Im częściej jakąś rzecz widzisz przed sobą, tym mniej o niej myślisz.

 Życie jest zabawne, prawda? Kiedy już myślisz, że wszystko sobie poukładałeś, kiedy zaczynasz snuć plany i cieszyć się tym, że nareszcie wiesz, w którym kierunku zmierzasz, ścieżki stają się kręte, drogowskazy znikają, wiatr zaczyna wiać we wszystkie strony świata, północ staje się południem, wschód zachodem i kompletnie się gubisz. Tak łatwo jest się zgubić.

 ...czasem wszystko zależy od jednego słowa wypowiedzianego w odpowiedniej chwili.

 Niektórzy po prostu są na chwilę. Może i najważniejszą w życiu. Może tą jedyną, do której będzie wracać się przez lata, nawet gdy pozostawione spojrzenie doszczętnie wyblaknie. Ci, którym zawdzięcza się choć jeden wers, są pomimo. Trzeba tylko iść dalej. Po inne spojrzenia. Po inne chwile. Po nowy początek. By nie zatracić w sobie chęci do czegoś, dzięki czemu jesteśmy tacy, jacy jesteśmy.

 Nieprawdą jest, że
czas leczy wszelkie rany.
Nie leczy - rozdrapuje.

 Czym się różni to, czego nigdy nie będzie, od tego, czego nigdy nie było?

 Żyje się jedynie po to, żeby być gotowym na długie leżenie w grobie.