
To jest najważniejsza rzecz w życiu ludzkim – mieć swój ...
To jest najważniejsza rzecz w życiu ludzkim – mieć swój azyl, swoje współrzędne geograficzne, w których chce się żyć i być z kimś.
Ty nie potrzebujesz wcale mnie. Potrzebujesz kogoś, kto będzie Cię nieustannie głaskał słowami, kto otuli Cię puchową kołdrą i przykryje szklanym kloszem. A ja nie umiem nie ranić, ja wydrapuję oczy słowami, rozrywam duszę milczeniem i kocham, kocham tak mocno, że wszelkie szklane klosze przy mnie pękają.
Kto zamyka oczy przed przyszłością, będzie w końcu ślepy wobec teraźniejszości.
Nie do króla należy decydowanie o tym, co się dzieje w głębi duszy.
Są ludzie, którzy zasługują na wiele, a nie oczekują niczego w zamian. Są też tacy, dla których robimy wszystko, mimo że na to nie zasługują, a dla nich to i tak za mało.
Świat jest stworzony po to, aby stać się kiedyś piękną książką.
Czasem trzeba udawać do samego końca, bez względu na to, co się naprawdę czuje.
Wiesz, jak to jest, skoro nie wyszło, znaczy, że za mało się starasz.
Skąd to się bierze, że chociaż duch jest ochoczy, ciało jest mdłe?
To proste. Podobne wzywa podobne.
Wiesz co jest gorsze od płakania w poduszkę? Pustka. Taka chwila, kiedy po prostu siedzisz i wpatrujesz się w niebo, wiesz, że nie możesz nic zrobić i ogarnia Cię to przerażające poczucie bezsilności, które zżera Cię od środka. A Ty nie robisz nic. Po prostu się przyglądasz.