Są ludzie, z którymi od pierwszej chwili znajdujesz wspólny język. A potem bez względu na upływ czasu, dzielące was kilometry albo dni milczenia wystarczy, jedno spojrzenie i znów rozumiecie się bez słów.
Jak strumienie i rośliny, dusze także potrzebują deszczu, ale deszczu innego rodzaju: nadziei, wiary, sensu istnienia. Gdy tego brak, wszystko w duszy umiera, choć ciało nadal funkcjonuje.
Można wtedy powiedzieć:
„W tym ciele żył kiedyś człowiek”.
Otwieram oczy i jest tak, jakbym je zamykał.
Pójdź w nim do domu będzie wyglądał jak sukienka.
Powiedz mi w końcu prosto w oczy czego ty właściwie ode mnie chcesz albo zostaw mnie w świętym spokoju.
Mowa jest źródłem nieporozumień.
Przyłączył się do większości [tj. umarł].
Bo to właśnie jest piekło – ciągłe powtarzanie.
Życie jest jak jazda na rowerze. Aby zachować równowagę, musisz się poruszać.
Nie wiedząc, dokąd mamy żeglować, nigdy tam nie dotrzemy.
Gdybym mógł się rumienić, miałbym na twarzy poparzenia trzeciego stopnia.
