Pewnego dnia obudzisz się i okaże się, że nie ma już wystarczająco dużo czasu na ...

 Ile kto ma cierpliwości, tyle ma mądrości.

 Święty Marcin nie bał się umrzeć i nie wzbraniał się żyć.

 Tęsknimy, choć nie mówimy o tym, bo przecież nie ma się czym chwalić. Myślami zbyt często wracamy do przeszłości, w której się zatracamy. Próbujemy żyć na nowo, ale wciąż mamy za sobą niedomknięte rozdziały. Nieraz już na starcie tracimy to, co mamy. Boimy się ryzyka i nie ryzykujemy. Chcemy walczyć, ale nie do końca potrafimy. Jesteśmy silni, choć tak często zbyt słabi. Niszczymy to, co kochamy, kochamy to, co niszczymy. Gubimy się, ciągle się gubimy, upadamy, przegrywamy, rozpadamy się wewnętrznie, płaczemy, śmiejemy i znów gubimy... Zdobywamy szczyty, chwilę później je tracimy. Nie wiemy jak żyć, nie wiemy komu ufać i coraz częściej brakuje nam siły. Jednak mimo wszystko nie poddajemy się, nigdy tego nie zrobimy.

 Wspomnienia są jak światła i barwy - podświetlają i retuszują przykrości naszego życia.

 Istnieją zbrodnie, za które nikt nie ponosi odpowiedzialności karnej, ani żadnej innej. Małe, drobne, niedostrzegalne przez większość, zbrodnie, w których morduje się zaufanie, wiarę w ludzi (...)

 W życiu potrzeba trzech składników: słońca, punktu widokowego i zakwasów.

 Nie ma ludzi niezastąpionych. Są ludzie wyjątkowi.

 Boże nie proszę Cięby wszystko stało się jasnelecz nie chciejżebym umierał w zamęcie

 Większość ludzi gra szczerość, poddając się terrorowi poprawności.

 A śmierć weszła na świat przez zawiść diabła i doświadczają jej ci, którzy do niego należą.