Lubię sobie posiedzieć. W ogóle lubię po prostu sobie być. W tym sensie, że nie od razu robić jakieś zamieszanie wokół siebie. Nie zacieszać. Nie otaczać się na siłę ludźmi po to, żeby mieć takie poczucie szumu, który sprawi, że będę czuła, że żyję. Potrafię czuć, że żyję, kiedy siedzę po cichu.
Im życie bardziej nikczemniejsze tym więcej człowiekowi zależy na nim; jest ono wówczas protestem, ciągłą zemstą.
To jedna z uniwersalnych prawd:
cokolwiek by się działo, życie toczy się dalej.
Jaki sens ma życie,jeśli nie można go z kimś dzielić.
Żołnierze potrzebują motywacji, zwłaszcza gdy mają zdradzić swoich przełożonych.
Chodzi mi o to, że pisarze... kształtują życie swych bohaterów.
Cóż warta pamięć, co trwa tylko chwilę?
Nie próbuj żyć wiecznie, bo ci się nie uda.
Nie idź tam, gdzie prowadzi ścieżka. Idź tam, gdzie jej nie ma i zostaw swój ślad. To jest twoje życie, rób z nim co chcesz.
Kiedy człowiek zstępuje w przepaść, jego życie zawsze zyskuje jasno określony kierunek.
Raj kryje się w każdym z nas.
