Lubię sobie posiedzieć. W ogóle lubię po prostu sobie być. W tym sensie, że nie od razu robić jakieś zamieszanie wokół siebie. Nie zacieszać. Nie otaczać się na siłę ludźmi po to, żeby mieć takie poczucie szumu, który sprawi, że będę czuła, że żyję. Potrafię czuć, że żyję, kiedy siedzę po cichu.
Nie można żądać od innych, aby nas rozumieli, jeśli my ich nie rozumiemy.
Wiecie, że życie ma zawsze rację, a architektura się myli.
Może twoja historia nie zaczyna się zbyt szczęśliwie, ale przecież to tylko początek. Najważniejszy jest ciąg dalszy, ten, który sam piszesz.
Złość jest z natury wieczna, dlatego nie ma nic do stracenia ani do zyskania.
Bo życie jest o wiele za krótkie, by zmarnować choć jedną jego kropelkę.
Rodzeństwo jest dla siebie całym światem, zwłaszcza w dzieciństwie.
Nie ma się czego wstydzić, matko. Przecież każdy z nas ma tyłek.
Nawet produkt czyjejś wyobraźni może mieć swoją dumę.
Żyć, to najrzadziej spotykana rzecz na świecie. Większość ludzi naprawdę tylko istnieje.
Nie słuchaj ludzi, którzy w Ciebie nie wierzą. Polukruj ich gęstym lukrem, by nie mogli mówić. Zwalczaj zło dobrem.
