
Nie uznaję sztucznych ograniczeń - że powinniśmy, nie powinniśmy, wolno, ...
Nie uznaję sztucznych ograniczeń - że powinniśmy, nie powinniśmy, wolno, nie wolno. Każdy jest oddzielną jednostką i mamy prawo robić to, co kochamy i w co wierzymy.
Dziękczynienie jest nadprzyrodzonym kluczem do nieba.
Niektóre rzeczy dają więcej przyjemności, kiedy nie jest się na nie przygotowanym.
Aby żyć, człowiek potrzebuje celu.
Woda to podstawowy składnik życia, ponieważ bez wody nie zrobisz kawy.
Czy to możliwe, że trzeba zapaść na raka, aby cieszyć się życiem?
Ja jestem zwykłym śmiertelnikiem bez konserwantów i polepszaczy.
Tęsknimy, choć nie mówimy o tym, bo przecież nie ma się czym chwalić. Myślami zbyt często wracamy do przeszłości, w której się zatracamy. Próbujemy żyć na nowo, ale wciąż mamy za sobą niedomknięte rozdziały. Nieraz już na starcie tracimy to, co mamy. Boimy się ryzyka i nie ryzykujemy. Chcemy walczyć, ale nie do końca potrafimy. Jesteśmy silni, choć tak często zbyt słabi. Niszczymy to, co kochamy, kochamy to, co niszczymy. Gubimy się, ciągle się gubimy, upadamy, przegrywamy, rozpadamy się wewnętrznie, płaczemy, śmiejemy i znów gubimy... Zdobywamy szczyty, chwilę później je tracimy. Nie wiemy jak żyć, nie wiemy komu ufać i coraz częściej brakuje nam siły. Jednak mimo wszystko nie poddajemy się, nigdy tego nie zrobimy.
Gdy wiatr nie służy, do wioseł trzeba.
Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać naprzód.
Gdy założymy klapki na oczy, żeby kogoś nie widzieć, na sto procent się potkniemy.