Nie uznaję sztucznych ograniczeń - że powinniśmy, nie powinniśmy, wolno, ...

 Oto miejsce, gdzie śmierć cieszy się, że może pomóc tym, którzy żyją.

 Najważniejsze, czego potrzeba do życia, to odwaga. Odwaga, by zaakceptować to, czego nie można zmienić, odwaga, by zmienić to, co można, i mądrość, by odróżnić jedno od drugiego.

 Słowo płynie jak woda pod przed wiosennym śniegiem.

 W życiu za wszystko się płaci. Za dobro i za zło. Za wszystko.

 Życie nie jest problemem do rozwiązania, tylko rzeczywistością do doświadczenia.

 Życie jest walką, ale na jasność ducha wpływa, jak ta walka jest wysnuta: czy paszczą smoka, czy wiankiem laurowym.

 Co mi nie zadaje śmiertelnego ciosu, to mnie silniejszym czyni.

 Każde rozwiązanie rodzi nowe problemy.

 Jak strumienie i rośliny, dusze także potrzebują
deszczu, ale deszczu innego rodzaju: nadziei,
wiary, sensu istnienia. Gdy tego brak, wszystko
w duszy umiera, choć ciało nadal funkcjonuje.
Można wtedy powiedzieć:
„W tym ciele żył kiedyś człowiek”.

 Nie próbuj żyć wiecznie, bo ci się nie uda.