Nie uznaję sztucznych ograniczeń - że powinniśmy, nie powinniśmy, wolno, ...

 Poezja zawsze nam wróży, jeśli tylko jest w niejchoć szczypta prawdy o życiu i o człowieku.

 Dobrzy to ci, którzy zadowalają się marzeniem o tym, co źli rzeczywiście robią.

 Życie to nie teatr, żeby odgrywać role. Ani dom wariatów, żeby wypisywać na murach nasze niespełnione marzenia. Życie to przede wszystkim obowiązek, by go przeżyć tak, aby inni, patrząc na nas, zyskali odwagę.

 Nie ma większego głupca, niż stary głupiec.

 Ten jest najszczęśliwszy z ludzi,kto koniec życia umie powiązać z jego początkiem.

 Wybór niesie za sobą
ryzyko: podejmując decyzję, trzeba
porzucić wszystkie inne możliwości.

 Niestety żyjemy tak, jakbyśmy pisali coś na
brudno. Pisarz może poprawić tekst, jeśli mu
się nie udał, albo go wyrzucić na śmietnik.
W życiu to niemożliwe, co się przeżyło, nie
da się już naprawić ani oczyścić, ani wyrzucić.

 Śmiech zabrzmiał nieszczerze jak zgrzyt metalu po szkle.

 Żyjemy tak, jakby życie było karą. A przecież jest nagrodą.

 Radość i uśmiech to lato życia.