Zawsze doceniaj to co masz... Życie jest w stanie zabrać ci znacznie więcej.

 Mój ojciec w chwili śmierci był spokojny; to ja szalałam.

 Życie to nie tylko serię niezwiązanych ze sobą zdarzeń, ale całość, w której wszystko jest powiązane. Każdy ma swoje miejsce w tym uniwersalnym porządku.

 Kariera moja skończyła się po paru lekcjach matematyki.

 Tęsknimy, choć nie mówimy o tym, bo przecież nie ma się czym chwalić. Myślami zbyt często wracamy do przeszłości, w której się zatracamy. Próbujemy żyć na nowo, ale wciąż mamy za sobą niedomknięte rozdziały. Nieraz już na starcie tracimy to, co mamy. Boimy się ryzyka i nie ryzykujemy. Chcemy walczyć, ale nie do końca potrafimy. Jesteśmy silni, choć tak często zbyt słabi. Niszczymy to, co kochamy, kochamy to, co niszczymy. Gubimy się, ciągle się gubimy, upadamy, przegrywamy, rozpadamy się wewnętrznie, płaczemy, śmiejemy i znów gubimy... Zdobywamy szczyty, chwilę później je tracimy. Nie wiemy jak żyć, nie wiemy komu ufać i coraz częściej brakuje nam siły. Jednak mimo wszystko nie poddajemy się, nigdy tego nie zrobimy.

 Kto zamyka oczy przed przyszłością, będzie w końcu ślepy wobec teraźniejszości.

 Cały kłopot polega na tym, że głupcy są pewni siebie, a mądrzy pełni wątpliwości.

 Trząsł się i był spocony jak Szwed na wakacjach w Tunezji.

 Właśnie to co uważał za najpotrzebniejsze, otaczało go całunem daremności.

 Jezus nawet to, co stracone, potrafi obrócić ku Swej chwale.

 Każdy bohater staje się w końcu nudziarzem.