Tak łatwo można zniszczyć, to co układało się przez lata. Ludzie ...

 Cóż, cóż ja, dziadówka, poradzę? Z kijem na Wielki Kapitał?

 (...) ten, kto uratuje ci życie już na zawsze jest za ciebie odpowiedzialny.

 Każdy musi mieć jakieś sekrety. Dzięki nim jesteśmy podatni na ciosy.

 Przemoc jest własnym sędzią i ławą przysięgłych.

 Dobry Boże, czasem przeszłość powraca, żeby nas zniszczyć.

 Człowiek podleje na starość.

 Początek mój tam, gdzie mój kres, węgorz zwija się i pożera swój ogon.

 Żywi powinni się uśmiechać, bo martwi już nie mogą.

 (...) ona zaś czuła, że w żadnym miejscu na świecie nie byłoby jej tak jak w jego ramionach.

 Nie wolno tracić nadziei, to całkiem jakby ktoś wziął i umarł na dwadzieścia lat przed własną śmiercią.