Każdy imbecyl może zajść wysoko, jeśli nad nim również są imbecyle.

 Podporządkować się, aby dokładniej nienawidzić.

 Pesymista co dnia musi wynajdywać sobie inne racje istnienia; jest on ofiarą "sensu" życia.

 Potrzebujemy rozmowy jak dobrego jedzenia, a dobrowolnie wybieramy emocjonalna anoreksję. W środku wszystko krzyczy: mów do mnie! obejmij mnie! kochaj mnie! a jedyne co wychodzi z naszych ust, to słowa nie mające żadnego znaczenia.

 Każdy sam szuka własnych odpowiedzi.

 W czarnej nocy duszy jest zawsze trzecia nad ranem.

 Zapominamy, jak ważna jest zwyczajna rozmowa, wspólna kawa, dobre słowo do poduszki. Zapominamy, że to słowa budują mosty, a milczenie jak ogień je spala. Zapominamy, ile znaczą drobiazgi, dobre gesty, ciepło głosu, smaki i zapachy. Zapominamy, że mamy emocje i marzenia. Zapominamy, że jesteśmy ludźmi…

 Jego liryzm jest liryzmem plastikowej gerbery.

 Pewność jest fatalna. Niepewność czaruje. Mgła nadaje rzeczom urok.

 Plotki, nawet prawdziwe, są jak płomienie: odetnij dostęp tlenu a zamigocą i zgasną.