Wiesz co jest gorsze od płakania w poduszkę? Pustka.
Taka chwila, kiedy po prostu siedzisz i wpatrujesz się
w niebo, wiesz, że nie możesz nic zrobić i ogarnia Cię
to przerażające poczucie bezsilności, które zżera Cię
od środka. A Ty nie robisz nic. Po prostu się przyglądasz.
Wiem, że nawet tego nie wiem iż nic nie wiem.
Dom wypełnił się grozą, która żeby mieć więcej miejsca, rozsadzała ściany.
To śmieszne, że coś może się
rozgrywać niemal na oczach ludzi,
a oni i tak wyciągną fałszywe wnioski.
Ale trudno się dziwić, skoro wszystko
ma dwie strony, a ludzie zwykle widzą
tylko tę jedną - zewnętrzną.
Życie to nie jest czekanie na to, aż burza minie. To nauka, jak tańczyć w deszczu.
Czasami gdy zdarza się cud, zaczynasz wierzyć, że wszystko jest możliwe.
Coś się zbliża, coś niezwykłego jak wiosna... Boję się.
Ocalili mnie od śmierci, ale nikt nie ocalił mnie od tego, co potem.
Zawsze jeszcze drugi człowiek może stać się dla nas źródłem niewymownego udręczenia.
Każdy, kto wchodzi w czyjeś życie, zawsze bowiem coś z sobą przynosi.
Każdego dnia trzeba posłuchać choćby krótkiej piosenki, przeczytać dobry wiersz, obejrzeć piękny obraz, a także, jeżeli to możliwe, powiedzieć parę rozsądnych słów.
