I kiedyś prawdopodobnie zadzwoniłabym, żeby wyjaśnić całą sytuację. Pojawiłabym się w drzwiach. Podała rękę na zgodę albo na pożegnanie. Zrobiła cokolwiek, aby relacje były chociażby poprawne. Kiedyś bym poprosiła o kilka słów i kilka chwil. Ale etap żebrania o szacunek mam już za sobą. A jeśli ktoś nie potrafi okazać mi szacunku, to nie chcę od niego niczego więcej. (Aleksandra Steć)
Czasami mnie to wkurza. Ta bezsilność.
Czasami czuję, że muszę, po prostu muszę coś zrobić.
Niezręczne sytuacje uwalniają pokłady głupoty.
Ja mówię, że dom jest tam, gdzie jest krzesło i szklanka.
Stara pomyślała: wojna jest cicha. Pokój to hałas.
Najtrudniejsza rzecz w życiu to nauczyć się, które mosty przekraczać, a które palić...
Życie to nie jest czekanie, aż burza minie... To nauka jak tańczyć w deszczu.
Bohaterowie zawsze dostają więcej, niż dają. Akt dawania gwarantuje wzajemność.
Prawdziwa tragedia to przystojny facet, ale durny i bez poczucia humoru. (Maria Czubaszek)
Życie nie jest apelem do przyjemności, ale do wysiłku: to nie jest raj, ale ziemia, na której występuje mądrość i cierpliwość. Te dwa cnoty to jabłka ze złota, w końcu przynoszą spokój ducha.
Ósma rano w sobotę to jak minus trzecia rano w normalny dzień...
