Ludzka zawiść nie ma granic. Tego się nie leczy. Nie ma na to żadnej rady - poza taką, by zwyczajnie nie zwracać uwagi na takich ludzi. Im mniej ludzie wiedzą o naszym życiu, tym jest ono spokojniejsze. Szkoda tylko, że czasem inni sami sobie dopowiadają naszą historię, chociaż pojęcia o niczym nie mają.
Największym skarbem człowieka jest życie. Trzeba przez nie przejść tak, by nie zranić drugiego człowieka, bo jutro możemy już nie mieć okazji powiedzieć “Przepraszam”.
Płacz nie jest złą rzeczą, chyba że ktoś wpadnie w rutynę.
Ach, gdyby moje serce było z kamienia.
Mój ojciec w chwili śmierci był spokojny; to ja szalałam.
Praca chroni nas przed potrójnym złem: nudą, występkiem i głodem.
Zasada jest prosta. Ostatniego drinka zagryzaj zawsze kartą SIM.
Umiem się bronić przed zazdrością. Wiem, że zazdrość potrafi zrujnować każde szczęście.
Życie jest to opowieść idioty, pełna wrzaskui wściekłości, nic nie znacząca.
Można oszaleć, jeśli zacznie się obsesyjnie myśleć o niesprawiedliwości świata.
Czy można na siłę tworzyć genialne rzeczy? Tak, trzeba tylko mieć tę siłę.
